Een Engelse wing lantaarnklok, Thomas Taylor, Holborne London, circa 1680

Omschrijving

De wijzerplaat

De opgelegde 16-cm brede gegraveerde messing cijferring heeft Romeinse cijfers, de gegraveerde wekkerschijf heeft Arabische cijfers. Deze vroege lantaarn heeft één stalen wijzer.

Het Uurwerk

Deze 17de -eeuwse Engelse lantaarnklok heeft een daags-uurwerk met spillegang, gaand werk voor en slagwerk d.m.v. sluitschijf op een boven geplaatste bel. Achter op de kast is het wekkerwerk geplaatst. De klok heeft een slinger die slingert tussen het gaand- en het slagwerk en heeft ankervormige slingerlens. Verder is het uurwerk zeer fraai afgewerkt.

De kast

Voor op de kast, binnen de cijferring is de kast versierd met florale motieven van tulpen, in de 17de eeuw vond ook de tulpenmanie plaats. De fretten zijn versierd met dolfijnen. De zijfretten zijn ook gegraveerd, zij het lichter dan de voorfret.

De maker

De klok is gemaakt en gesigneerd door Thomas Taylor te Holborne London. Hij was werkzaam van 1654 tot 1690 en was een gerenommeerde maker die in verschillende publicaties genoemd wordt. In de wijk Holborne in London was sowieso een hoop nijverheid te vinden op het gebied van klokkenmakkerij.

De stijl

De klok is een duidelijk product van wat men later de derde periode is gaan noemen 1660-1700. De kenmerkende fretten, met zogenaamde “dolfijnen” die meer weg hebben van wilde walvissen, zijn waarschijnlijk allemaal geïnspireerd op een gravure van Gesner uit de 16de eeuw. Het florale motief van tulpen is ook zeer kenmerkend voor de derde periode. Koning Charles II had tijdens de Gemenebest periode (de tijd dat Engeland een republiek was) ondergedoken gezeten bij zijn zus Mary in Den Haag (echtgenote van Willem II van Oranje). Zijn terugkomst en de restauratie van de troon ging gepaard met een nieuw oplevende waardering voor tulpen, zoals te zien op deze klok.

De winglantaarn

Winglantaarns zijn een van de meest gewilde modellen lantaarnklokken, al hadden niet alle lantaarnklokken met een slinger tussen gaand- en slagwerk zogenaamde wings, vaak ging het om een uitsparing in de deur. Door de populariteit van dit model zijn er zodoende in sommige gevallen wings bijgemaakt. Enkele Engelse schrijvers over lantaarnklokken propageren zelfs dat de wings in de 17de eeuw nooit bestaan hebben. Dit is echter onzin, op een prent van Jan Luyken uit de 17de is er namelijk gewoon één te zien